Praktische problemen zijn het simpelst om op te lossen; we vragen het dier om het niet meer te doen. Als hij daar tijd of hulp bij nodig heeft, dan sluiten we een compromis.

Een voorbeeld
Kater Kiekerjan gebruikt de nieuwe banken als krabpalen. Als ik met hem praat, blijkt hij dat heel normaal gedrag te vinden voor een kater. Hij laat zo geursporen achter (uit klieren in zijn poten) en bakent terrein af.

Ik leg hem uit waarom dat geen fijn gedrag is en vraag of hij een oplossing ziet. Kiekerjan wil best stoppen met het krabben, maar hij vindt het zo fijn om te doen dat hij hulp nodig heeft. We spreken af dat hij er per direct mee stopt. Als hij toch in de bank hangt, dan mag ik hem met de plantenspuit corrigeren, da’s het hulpmiddel. Dat vindt ie niet fijn, maar accepteert ie wel als terechtwijzing.
Inmiddels zijn we een jaar verder en hij hangt zelden meer in onze banken. Als Kiekerjan een poging waagt hoef ik niet eens de plantenspuit te pakken, een welgemeend ‘niet’ is genoeg om hem onmiddellijk te doen stoppen of er niet eens aan te beginnen!